Midden- en Zuid-Amerika

De culturele wortels van Spanje in de landen van Midden- en Zuid-Amerika zijn al vroeg geplant in de vruchtbare, maar bewogen aarde van de vroegmoderne tijd. Tussen 1492 en 1898 groeide de Spaanse Monarchie uit tot het grootste rijk ter wereld, met invloed die zich uitstrekte van Andalusië tot de Andes.

Wat begon als een zoektocht naar nieuwe handelsroutes, mondde uit in eeuwen van overheersing en culturele vermenging. Na de Castiliaanse Successieoorlog sloten Spanje en Portugal het Verdrag van Alcáçovas: een overeenkomst die letterlijk de oceaan verdeelde. Toen Columbus in 1492 namens Spanje voet zette in de Nieuwe Wereld, verschoof de horizon voorgoed. Het daaropvolgende Verdrag van Tordesillas trok een denkbeeldige lijn van oost naar west, waardoor Spanje de Caraïben, Midden-Amerika en Venezuela in handen kreeg.

Zo begon een periode waarin de Spaanse taal, keuken en architectuur zich diep verankerden in Latijns-Amerika en die  tot op vandaag zichtbaar zijn in koloniale pleinen, kerken en tradities. Maar de erfenis van dat wereldrijk kent vele gezichten. Naast de pracht en bracht het ook een oneerlijke strijd, uitbuiting en ongelijkheid. Wie door Latijns-Amerika reist, ziet die gelaagde geschiedenis nog altijd terug, in muurschilderingen, in volksliederen maar ook in de trots van lokale gemeenschappen. Het is een plek van ongekende gastvrijheid, culinaire rijkdom en natuur die je sprakeloos maakt. Van de regenwouden van Costa Rica tot de koloniale charme van Cartagena: wie met respect en nieuwsgierigheid reist, ontdekt hier de ziel van een wereld die ooit door Spanje werd verbonden, maar heeft altijd overleefd op eigen kracht.